Το Μεγαλειο της πιστης μας

ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΜΑΣ... (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)

Σάββατο, 07 Μάιος 2011 14:34
ταν καλοκαίρι το 1974. Τ τουρκικ στρατεύματα εσβάλουν στν Κύπρο. Κα σκορπον τ θάνατο. Στ Μόρφου συμβαίνει να συνταρακτικ γεγονός. Τορκοι στρατιτες συλλαμβάνουν 15 χριστιανούς... Τος φέρνουν στν αλ το σπιτιο νς λληνοκύπριου δάσκαλου, κα τος καταδικάζουν σ θάνατο. τοιμάζουν τ πλα. Κα στήνουν τος αχμαλώτους (νδρες, γυνακες, μικρ παιδι) στν τοχο. Θρνος, κλαυθμός, δυρμός. Τραγικς στιγμς γι τος μελλοθάνατους. Περιμένουν μέσα σ κλίμα φόβου κα γωνίας τν Τορκο ξιωματικ ν λθει κα ν διατάξει «πρ».
Στρέφουν τότε τ νο τους κα τν καρδιά τους στν λπίδα τν πελπισμένων.
Κα προσεύχονται λοι τους θερμ γι τ τελευταο τους ταξίδι κα διαίτερα δάσκαλος, «Θεέ μου, συγχώρησέ μας κα δέξου μς κοντά σου. Μνήσθητι μν, Κύριε, ν τ Βασιλεία Σου.» τορκος ξιωματικς ρχεται. Κοιτάζει τος στρατιτες του μ τ πλα, κοιτάζει βλοσυρς κα τος μελλοθάνατους. Ρίχνει μία ματι πρς τ πάνω. Μία κληματαρι πλώνεται κα σκεπάζει τν αλή. Ζητάει να τσαμπ σταφύλι, γι ν παρατείνει τσι σκόπιμα τν γωνία τν αχμαλώτων. Παίρνει τ τσαμπί. Μά, ν τοιμάζεται ν τ φάει, κούγεται δυνατ φων το δασκάλου:

ν τ φς! Προχτς τ ράντισα μ φάρμακο. Εναι σχυρ δηλητήριο! Θ πεθάνεις!

ξιωματικς μένει ναυδος. Κα γεμάτος κατάπληξη ρωτάει:
-Καλά, φο ξέρεις, τι σ λίγο θ δώσω διαταγ ν σς σκοτώσουν, γιατί δν μ φησες ν τ φάω κα τσι ν μ κδικηθες;

Το πάντησε δάσκαλος, μ ερήνη κα γαλήνη:
μαι χριστιανός. Κα τώρα πο πρόκειται ν φύγω π τν κόσμο ατό, κα ν παρουσιασθ νώπιόν του Θεο, δν θ θελα ν βαρύνω τν ψυχή μου μ μία μαρτία τόσο βαριά.

τορκος ξιωματικς συγκλονίζεται, γι μία κόμη φορ.

Στρέφεται κα λέει στος στρατιτες του:
-ν βρισκα ναν τέτοιο τορκο, θ δινα κα τ ζωή μου κόμα! Μαζέψτε τ πλα κα φστε τος λεύθερους λους!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.